Grand Tetons en Yellowstone

Hoi Allemaal, 

Hier alweer een verhaal van me. Ik probeer alles binnenkort te schrijven, zodat ik niets vergeet, dus sorry voor de spam ;).

Mijn vorige verhaal eindigde ik met het vertrek uit Salt Lake City, vanwaar we richting het stadje Jackson Hole in Wyoming vertrokken, wat opnieuw zo'n 400 km verderop lag. Dit stadje is bekend door de uitstekende ski-gebieden die eromheen liggen. We reden weer vroeg aan, dus we kwamen rond 13:00 aan in Jackson Hole, waar we lunch hadden en wat konden rondlopen. Het stadje is heel schattig, meer een dorp dan een stad, en erg toeristisch door de nabijheid van de Grand Tetons en natuurlijk de andere bergen. Het is een echt 'Wild-West' stadje, met cowboy hoeden en saloons enzo, dus erg leuk om even te verkennen. Er leven erg veel edelherten in de bergen die allemaal jaarlijks hun gewei verliezen. De scouts van het stadje verzamelen deze en verkopen ze over de hele wereld, wat ze de rijkste scouts-groep ter wereld maakt. Je ziet deze geweien ook terug in in het stadje zelf, op het centrale plein staan 4 bogen gemaakt van geweien, wat er behoorlijk indrukwekkend uitziet. Na de lunch vertrokken we richting Grand Teton National Park waar we de hele middag hadden om te hiken. Ik heb me laten vertellen dat de naam Grand Teton in een of andere taal de "Grote Tepels" betekent, omdat blijkbaar iemand de bergen eruit vond zien als tepels. Ik vind het een mooi verhaal, al zie ik het zelf niet helemaal. Tepels of niet, de bergen zijn schitterend! Er ligt een groot meer, Jenny Lake, aan de voet van de bergen, waar je omheen kunt lopen of met een boot kunt oversteken. Aangezien wij echte hikers zijn, gingen wij natuurlijk lopen, wat een goede keuze bleek te zijn, want we zagen een Eland onderweg! De Eland is het symbool van Maine (de staat waarin mijn zomerkamp lag), maar in tegenstelling tot veel van mijn collega trip leaders had ik er deze zomer geen gezien. Dus voor mij was het extra leuk om dat beestje te zien! Na een tijdje te staan kijken bij de Eland, gingen we verder naar de watervallen en een uitzichtpunt genaamd Inspiration Point. De waterval was super cool en ook het uitzichtpunt was geweldig! Helaas was het alweer tijd om terug te gaan naar de parkeerplaats, omdat het vroeg donker wordt in die regionen. We sliepen op een camping in de buurt, vanwaar we een geweldige zonsopkomst zouden kunnen bekijken. Dus we vertrokken naar de camping, zetten ons kamp op en maakten wat te eten. 's-Avonds nog een kampvuur en toen gingen we weer lekker slapen. 

De volgende ochtend, woensdag inmiddels, werden we wakker en regende het behoorlijk hard, wat betekende dat er helaas geen mooie zonsopkomst was. Gelukkig hadden we wel een partytentje bij, dus konden we ons ontbijt droog eten. Na het ontbijt pakten we alles in en vertrokken naar onze volgende bestemming: Yellowstone National Park. Yellowstone grenst aan de Grand Tetons, dus gelukkig niet al te ver rijden die dag. Yellowstone is het eerste National Park en ook een van de grootste, dus was het nodig om daar twee dagen door te brengen om alles te kunnen zien. Yellowstone wordt gevormd door een supervulkaan, wanneer die uitbarst vergaat de wereld zoals we die kennen, dus laten we hopen dat het nog even duurt voordat het zover is. In Yellowstone hebben we vooral uitzichtpunten bezocht en kortere hikes gedaan, dus veel met de auto rondgereden. Onze eerste stop was bij een waterval, waar zowel een pad boven als onder was. Dit was een super gaaf beginpunt, zodat we allemaal nog meer zin kregen om de rest van het park te verkennen. Onze volgende stop was The Midway Geyser Basin, wat de grootste geiser ter wereld is en tevens ook de grootste warmwaterbron. Door de mineralen in het water zijn er veel verschillende kleuren te zien aan de rand van de bron, rood, oranje en geel, terwijl de bron zelf blauw en groen kleurt. Hier hebben we twee hikes gedaan, eentje naar een uitzichtpunt vanwaar we konden uitkijken over de hele bron en eentje om de bron heen. Toen we waren uitgekeken, hadden we lunch en gingen we door naar onze volgende stop: Old Faithful Geyser. Dit is een van de bekendste geisers ter wereld en de uitbarsting valt vrij precies te voorspellen. Hier komt de naar ook vandaan: de geiser is erg betrouwbaar. Toen we aankwamen bleken we net een uitbarsting te hebben gemist, dus we hadden zo'n anderhalf uur tot de volgende uitbarsting. Dus we hebben wat rondgekeken in de omgeving en in het bezoekerscentrum. Daarna verzamelden we ons voor de uitbarsting, die zo'n twee minuten na de voorspelde tijd begon. De uitbarsting was super indrukwekkend! Kokend water dat met een rotgang uit de grond omhoog spuit en een hoogte van meer dan tien meter bereikt! De uitbarsting duurde zo'n 5 minuten, dus genoeg tijd om foto's en filmpjes te maken en ook nog eens 'echt' te genieten. Na de uitbarsting hadden we tijd om nog even te douchen bij de Old-Faithful lodge, omdat onze camping geen douches had. Omdat er maar drie douches waren en wij al met 8 vrouwen waren, duurde het een tijdje voordat iedereen klaar was. Ik was een van de eerste en had daardoor de kans om nog een keer een uitbarsting van de geiser te zien, dus dubbel gaaf! Na onze douches gingen we naar onze camping die in het nationale park lag, wat heel handig was. De camping was top en na het opzetten van het kamp en het avondeten hadden we weer een kampvuurtje. Yellowstone ligt behoorlijk ver in het noorden van de VS, wat betekende dat de nachten behoorlijk koud zijn, zo'n 2 graden. Dus het was redelijk frisjes om te kamperen, maar gelukkig wel nog te doen. 

Donderdag was onze tweede en laatste dag in Yellowstone. Die avond verbleven we op dezelfde camping, dus hoefden we onze tenten een keertje niet op te ruimen. We begonnen onze dag met een tocht naar de mudpots, dat is een warmwaterbron maar in plaats van water is er modder in de poel, dus dit ziet er heel grappig uit. Daarna vertrokken we naar het noorden van het park, waar de Mammoth Hot Springs zijn, waarbij het water over verschillende poeltjes de berg afgaat wat er heel leuk uitziet. Door de mineralen in het water zie je ook precies waar het water in het verleden is geweest, aangezien de bergwand daar verkleurt is. Er is ook een dorpje in het noorden, waar we een tijdje hebben rondgelopen. De dorpjes zijn niet zo groot en je bent er zo doorheen, dus we vertrokken al snel weer naar het volgende punt. Dit keer was het een berg, waar we een tochtje naar de top hebben gedaan. Het uitzicht was super cool en het was lekker rustig daarboven, dus we hebben met z'n allen een tijdje van de stilte genoten. Nadat we weer naar beneden waren gelopen hadden we lunch langs de kant van de weg. Langs de kant van de weg klinkt heel saai, maar het was op de rand van een klif, dus zo saai was het niet! Daarna zijn we doorgegaan naar de Yellowstone Canyon, waar we zagen waarom Yellowstone Yellowstone heet: de randen van de Canyon waren gele stenen. De rivier die daar stroomt is erg krachtig, wat super cool is om te zien. We zijn nog naar een waterval geweest, waar je de kracht van het water pas echt kon zien. Op die rivier zou ik niet graag kanoën hahaha. Na die waterval was het alweer tijd om terug te gaan richting de camping. Op de terugweg reden we door een vallei waar vaak wildlife wordt gespot en ook wij zagen hele kuddes Bizons, dus we stopten langs de kant van de weg om ze eens goed te bekijken. Bizons kunnen wel 3000 kg worden en ondanks dat ze er sloom uitzien, kunnen ze ongeveer drie keer zo snel rennen als mensen, dus het is slim om een gezonde afstand te bewaren. De Bizons zelf denken hier anders over, zij vinden het namelijk leuk om lekker over de weg te lopen, zodat er al gauw een 'Bizon-file' ontstaat. Wij stonden ook eventjes in zo'n file, maar gelukkig niet al te lang. Dit leverde wel mooie foto's op van de Bizon. Toen we weer uit de file waren, konden we onze weg weer vervolgen naar de camping, waar we onze laatste maaltijd en kampvuur hadden als een grote groep. 

De volgende dag, vrijdag, waren we weer vroeg op en braken ons kamp af om zo op tijd te vertrekken. Op weg naar de uitgang van het park zagen we nog een beer, wat super gaaf was! De beer stond gewoon langs de kant van de weg te chillen, maar toen alle toeristen stopten om foto's te maken, voelde hij zich opgejaagd en ging ervandoor. Blijkbaar zijn de beren hieraan gewend, dus is het niet heel erg, ook omdat ze voldoende plekken hebben waar geen toeristen komen. Nadat we het park hadden verlaten, stopte we in een dorpje waar we zo'n anderhalf uur de tijd hadden om wat te winkelen en koffie te krijgen. Daarna was het tijd om weer richting Salt Lake City te gaan, waar we drie van onze reisgezellen zouden droppen. De tocht naar Salt Lake City was ongeveer 350 mijl, meer dan 550 km, dus hier hebben we wel een tijdje over gedaan. Onderweg hadden we lunch in het stadje Idaho Falls, waar je zou verwachten dat er watervallen zijn, maar die hebben we niet gezien. Rond 15:00 kwamen we aan in Salt Lake City, waar we afscheid namen van drie van onze reisgezellen. Daarna reden we nog ongeveer een uurtje door tot onze camping. Hier namen we even lekker de tijd om te douchen en te chillen voordat we aan ons avondeten begonnen. Na het avondeten hebben we nog een laatste kampvuuravond gedaan en toen was het tijd om naar bed te gaan. 

Zaterdag was de laatste dag van onze tour. Het was opnieuw een lange rij-dag, weer zo'n 350 mijl (550 km) in totaal. We vertrokken weer redelijk op tijd, want we hadden nog een tussenstop voor de boeg: Valley of Fire State Park in Nevada. Dit ligt op ongeveer een uur van Las Vegas, dus we reden ongeveer de hele ochtend voordat we aankwamen bij Valley of Fire. Dit park ligt midden in de woestijn en dat is te voelen. De temperaturen waren rond de 37 graden met felle zon en niets dan zand en stenen. De rotsformaties waren erg bijzonder indrukwekkend. We begonnen ons bezoek aan het park in het bezoekerscentrum, waarna we naar het noorden van het park reden. Hier begonnen we aan een kleine hike van zo'n anderhalf uur, waarbij we over de rotsen klommen en door een kloof liepen. Het is heel bijzonder om door de woestijn te lopen en je voor te stellen wat veer dieren leven in deze harde omstandigheden. We zagen ook nog enkele dieren, een aantal hagedissen en een soort van berggeiten die ze Bighorn Sheep noemen. Na onze hike was het dan toch echt tijd om terug te gaan naar Las Vegas, dus we stapten weer in de auto en vervolgden onze weg naar Las Vegas, waar we een uurtje later aankwamen. Daar namen we afscheid van elkaar en ik ging op weg naar mijn volgende slaapplek in Las Vegas, dit keer een AirBNB in het noorden van de stad, waar ik me voorbereidde om mijn volgende tour die de dag daarna begon. Over deze tour vertel ik je de volgende keer meer!

Lieve groetjes, Susan