Monument Valley en Grand Canyon National Park

Hoi allemaal,

Mijn vorige verhaal sloot ik af bij de Starbucks in Moab, vanwaar we vertrokken richting Monument Valley. Deze rit was zo'n 180 mijl (290 km) rijden, dus hier deden we weer de hele ochtend over. We stopten voor lunch bij Goosenecks State Park. Dit is een van de kleinere State Parks, maar zo'n 4 vierkante kilometer, maar vanuit het park heb je een super mooi uitzicht op de San Juan rivier die hier rondslingert. Het park is dus relatief klein, maar de rivier stroomt hier zo'n 8 kilometer lang omdat deze allemaal bochten maakt. Het park is vernoemd naar een van de rotspunten die op een ganzennek lijkt doordat de rivier er een heel pad heeft uitgesleten. Al met al was het een super plek om lunch te hebben en we hebben dan ook lekker onze tijd genomen.

Na de lunch was het nog zo'n 40 minuten rijden naar de camping waar we die nacht zouden verblijven. Op weg naar de camping reden we Monument Valley binnen. Monument Valley is een reservaat voor de Navajo stam, de grootste inheemse bevolkingsstam van Noord-Amerika. MV is een van de bekendere landschappen van Amerika, aangezien er een groot aantal films hier is opgenomen, vooral Westerns, maar bijvoorbeeld ook Forrest Gump heeft hier een scene en natuurlijk zijn Bassie en Adriaan er ook geweest. Op weg naar onze camping reden we over de weg waar Forrest (uit de film Forrest Gump) aan het rennen is, dus hier stopten we natuurlijk voor een foto. Dit is een super mooie plek, omdat je in de verte de monumenten al ziet staan. Na deze stop reden we door naar de camping, waar we een uur eerder aankwamen dan verwacht. Later die middag hadden we namelijk een Jeep tour door MV, maar nu hadden we tijd om eerst onze tenten alvast op te zetten, zodat we dat 's avonds niet meer moesten. Intussen waren we getraind, dus die tenten stonden binnen een mum van tijd op, dus gingen we maar vast naar het bezoekerscentrum van Monument Valley, waar we een tijdje rondgelopen hebben voordat onze Jeep tour begon. Na een uurtje was het dan toch tijd om in te stappen en verkenden we het reservaat onder leiding van een van de Navajo gidsen. De Navajo stam woont al eeuwenlang in het gebied en hebben voor alle monumenten (de rotsformaties) een naam en een legende. Van een aantal monumenten was het meteen duidelijk waar de naam vandaan kwam, zoals bijvoorbeeld de Wanten, Snoopy en de Olifant, maar van andere was het lastiger om te zien waarnaar ze vernoemd waren. Alle monumenten hebben ook meerdere namen, dus dat maakt het nog verwarrender, maar het is wel echt een heel bijzonder gebied! Onze gids vertelde niet alleen over de monumenten en het land, maar ook over de historie en de gebruiken van de Navajo, wat heel interessant was. De tour duurde zo'n anderhalf uur, waarin we redelijk veel monumenten bezochten. Na de jeep tour was het tijd voor het diner. Die avond gingen we naar Sheila's huis, zij is een van de hoofden van één van de Navajo stammen, waar we Navajo Taco's zouden gaan eten. Dit is een traditioneel gerecht blijkbaar, al lijkt het niet helemaal op de taco zoals wij die kennen. Het is meer een pita broodje waar vlees en groenten op gaan. We werden geholpen door de familie van Sheila, dus we hebben haar zelf niet gezien. De taco's waren super lekker en nadat we klaar waren met eten was het tijd om terug te gaan naar de camping. De zon was net onder aan het gaan, waardoor de monumenten in een super cool licht te zien waren. Op de camping hebben we nog wat drankjes gedaan en een paar potjes getoept (de meiden wonnen weer alles), waarna we naar bed zijn gegaan.

De volgende dag stonden we weer redelijk op tijd op, want we gingen die dag naar Antelope Canyon én naar de Grand Canyon. Het voordeel van dit vroegere opstaan was dat we de zonsopkomst konden zien die super tof was! Na het ontbijt en het inpakken van alle spullen gingen we op weg. Onze eerste stop was Antelope Canyon, wat ongeveer 2 uur rijden was (115 mijl). We kwamen hier rond 10:00 aan, waarna we nog een uurtje moesten wachten voor onze tour begon. Antelope Canyon kennen de meeste mensen wel, ook al realiseren ze zich dit misschien niet, maar er zijn heel veel standaard achtergronden van telefoons en laptops die gefotografeerd zijn in Antelope Canyon. Toen we aankwamen bij Antelope Canyon was ik niet heel erg onder de indruk, want je ziet van de buitenkant helemaal niet dat er een kloof is, omdat de kloof behoorlijk smal is. Aangezien we behoorlijk op tijd waren konden we nog even rondwandelen en met de andere mensen praten. We waren namelijk niet de enige groep van onze reisorganisatie die daar waren, er waren nog drie andere groepen. Niet iedereen doet dezelfde tour, dus het was wel leuk om te horen hoe onze tour dan verschilden met die van de anderen. Ik denk wel dat wij echt de leukste groep hadden, waarschijnlijk doordat je tijdens het kamperen toch een sterkere band opbouwt met elkaar. Om 11:00 begon onze tour onder leiding van een van de Navajo-gidsen, want ook Antelope Canyon behoort nog tot het Navajo reservaat. Antelope Canyon is een super drukke locatie, dus het was wel een soort van file lopen. De afdaling in de kloof gebeurt met een zestal redelijk steile trappen en als je dan de bodem bereikt zie je waarom iedereen hierheen wil: de kleuren zijn prachtig en de vormen in de kloof zijn super cool! De tour duurde ongeveer drie kwartier en tijdens deze drie kwartier ben je constant om je heen aan het gapen en foto's aan het maken.

Na die drie kwartier kwamen we weer uit de kloof naar boven en was het tijd om door te gaan naar onze lunchstop bij de Glen Canyon Dam, wat ongeveer een halfuurtje rijden was. Dit was een hele chille lunchplek, lekker picknicken voor het bezoekerscentrum bij de dam. Na een uurtje vertrokken we weer, op naar Horseshoe Bend. Dit is een behoorlijk bekend punt, het is een diepe kloof waar de Colorado River doorheen stroomt. De kloof is behoorlijk diep en heel kleurrijk: het groen van de rivier met het rood/oranje van de rotsen is een mooi contrast. Hier hebben we een tijdje van het uitzicht genoten voordat we doorgingen naar de Grand Canyon, wat nog zo'n 2 uur rijden was. Die twee uur waren echter snel overbrugt en toen waren we eindelijk bij de Grand Canyon, één van de zeven wereldwonderen (volgens mij). Misschien weten jullie dit al, maar de Grand Canyon is pittig groot. We reden het National Park binnen bij de oost ingang en onze eerste stop was de Desert View Watchtower, een uitkijktoren vanwaar je een goed overzicht hebt over de Canyon. De uitkijktoren zelf was gesloten, maar alsnog was het uitzicht helemaal top. Je staat aan de rand van een enorme kloof, dus ook de wind is sterk aanwezig, wat het allemaal nog indrukwekkender maakt. Ik heb een rustig plekje gezocht en daar een tijdje genoten van de natuur. Na een tijdje zijn we allemaal terug gegaan naar de wagen, en gingen we op weg naar ons volgende punt. Inmiddels was het al laat in de middag en het diner die avond was pizza die we zouden eten tijdens de zonsondergang. Haley moest deze pizza nog gaan halen, dus zij dropte ons bij een punt vanwaar we langs de rand van de Canyon zo'n drie kilometer moesten lopen naar onze eetplek. Tijdens deze hike hebben we veel foto's gemaakt en ook de dieren bewonderd. We zagen een aantal edelherten, die waren wel schattig, maar we hebben ook een tarantula gezien, die was iets minder schattig. Na een tijdje kwamen we aan bij het afgesproken punt, waar we nog even hebben zitten wachten tot de pizza kwam. Toen de pizza er was zochten we een mooi plekje uit vanwaar we de zonsondergang konden zien, die super mooi en bijzonder was, doordat de kleuren van de canyon nog mooier werden. De pizza was lekker, het uitzicht prachtig en het gezelschap uitmuntend, dus de avond kon toen al niet meer stuk. Nadat we genoeg gegeten hadden en de zon was verdwenen, pakten we onze spullen en gingen we door naar onze camping. Het was onze laatste nacht kamperen en inmiddels waren we een hele hechte groep geworden, dus we planden om van die avond een klein feestje te maken. We kochten dus wat alcoholische versnaperingen bij een tankstation en gingen toen naar de camping. Deze camping was ideaal om een feestje te doen, aangezien we geen buren hadden die avond, dus niemand die kon klagen over geluidsoverlast. Na het opzetten van het kamp was het tijd voor een korte douche en het maken van het kampvuur, waarna het feestje kon beginnen. Ik ga hier niet al te veel over vertellen: het was super gezellig, er was een verkenningstocht midden in de nacht en de meiden wonnen weer alles met toepen!

De volgende keer vertel ik jullie meer over mijn laatste avontuur: weer terug naar huis. 

Liefs, Susan