Moab: Canyonlands en Arches

Hoi allemaal!

Mijn vorige verhaal sloot ik af met ons vertrek vanuit Bryce na het zien van een mooi zonsopkomst. We gingen op weg naar Moab, een dorpje zo'n 250 mijl (400 km) verderop. We vertrokken rond 8:30 en het was ongeveer 4.5 uur rijden naar onze lunchplek: Dead Horse Point State Park. Dit is een plateau vanwaar je uitkijkt over de vallei die is uitgesleten door de Colorado River. Aan drie zijdes van het plateau is er een steile afgrond en deze afgronden spelen een centrale rol in de legende waarnaar het State Park is vernoemd. Volgens de legende dreven de Cowboys de wilde paarden van de prairies naar dit punt en sloten ze het punt af zodat de paarden gevangen zaten op het plateau. Vervolgens kozen de Cowboys de paarden die ze wilden hebben en namen deze mee naar hun huizen, terwijl ze de rest van de paarden op het plateau gevangen bleven zitten waar ze aan hun lot worden overgelaten en dus stierven op de afgesloten rotspunt. Ondanks deze lugubere legende is het uitzicht vanaf de rotspunt prachtig, dus we hebben erg genoten tijdens onze lunch! Na de lunch gingen we door naar onze volgende stop: Canyonlands National Park, wat ongeveer 40 minuten rijden was vanuit Dead Horse Point. Canyonlands is een ruig gebied, het wordt ook wel omschreven als 'een wildernis van rotsen', wat volgens mij een goede omschrijving is. Canyonlands is een nationaal park waar je niet echt hiked, maar meer van uitzichtpunt naar uitzichtpunt gaat, omdat het park te groot en te ruig is om flinke stukken te lopen. Wel hebben we een aantal kleinere hikes gedaan naar uitzichtpunten. Een canyon is een door de rivier uitgesleten kloof in de bergen en ik Canyonlands is dit fenomeen vaker herhaald, waardoor je afgrond na afgrond hebt. We begonnen onze tocht in het park bij een van de uitzichtpunten vanwaar je alle lagen kon zien en we telden in totaal vier afgronden voordat je uiteindelijk de Colorade River bereikte. Na een tijdje van dit uitzicht te hebben genoten gingen we door naar het volgende punt. Aangezien het weerbericht de volgende dag niet heel erg gunstig was en die dag Arches National Park op de planning stond, wilde Haley ons alvast een Arch laten zien, zodat we die ervaring zeker hadden. Op weg dus naar Mesa Arch, een boog van steen die op de rand van de afgrond staat. Na een korte wandeling vanuit de parkeerplaats, kwamen we aan bij de stenen boog, wat heel indrukwekkend was, waardoor we extra hoopten dat het weer de volgende dag mee zou vallen. Na een tijdje te hebben rondgehangen bij de Arch gingen we weer door naar het volgende uitzichtpunt, vanwaar we de andere kant van de vallei zagen. Daarna gingen we op weg naar Upheaval Dome, een soort van omgekeerde koepel. De verhalen gaan dat dit grote gat in de aarde is ontstaan door de inslag van een meteoriet, iets wat ik goed kan geloven aangezien het echt een soort van krater lijkt. Na de krater was het tijd om door te gaan naar de camping van die nacht, die aan de rand van het stadje Moab lag. Dit was een hele chille camping, waar we onze tenten op konden zetten op het gras en een afdak tot onze beschikking hadden met daaronder een aantal picknicktafels. Na het gebruikelijke opzetten van de tenten was het tijd om te koken en te douchen. Na het eten zijn we nog naar het dorpje te gaan om een ijsje te eten en wat te drinken te halen in de supermarkt. Daarna hebben we nog een tijdje gechild en gekletst bij het kampvuur, waarna we zijn gaan slapen. 

De volgende dag, woensdag inmiddels, was er super slecht weer voorspeld. Aangezien we in een droog en bergachtig gebied zaten, was het risico van plotselinge overstromingen aanwezig. We werden die ochtend echter wakker terwijl het droog was, dus tot zover geen probleem. We hoefden die ochtend ons kamp niet op te breken, aangezien we die avond op dezelfde camping verbleven, dus na het ontbijt konden we meteen vertrekken richting Arches National Park. We hadden de dag ervoor al een Arch gezien, dus we dachten allemaal dat we wel wisten wat ons te wachten stond. Vanaf de camping was het slechts een halfuurtje rijden naar de ingang van het park, waar ook het Visitor Centre zat, wat onze eerste stop was. Hier liepen we wat rond, maar aangezien het nog droog was gingen we snel verder het park in. Onderweg vroeg Haley ons hoeveel Arches we dachten dat er in het park waren. We zeiden allemaal een getal tussen de 5 en 25, blijkt dat er meer dan 2000 arches zijn. Conclusie: we wisten totaal niet wat ons te wachten stond. Onderweg naar onze eerste stop begon het zachtjes te regenen, maar gelukkig niet al te hard en toen we bij onze eerste stop aankwamen was het alweer droog. De eerste stop was Delicate Arch, de meest beroemde boog van het park. Delicate Arch is niet heel makkelijk te bereiken, het pad er naar toe was ongeveer 5 km lang waarbij we ook 150 meter omhoog gingen. Maar aangezien we een goede groep hikers hadden, bereikten we de top redelijk snel. Delicate Arch is een super indrukwekkend schouwspel, de boog is 16 meter hoog en staat op het einde van een rots. Je kunt onder de boog staan, wat super cool is! Omdat het geen gemakkelijke hike is om boven te komen, was het niet super druk bij de arch, wat heel relaxed was. Na een tijdje te hebben genoten, gingen we terug naar beneden. Op de weg terug naar de wagen begon het flink te regenen, wat ervoor zorgde dat de zandstenen behoorlijk glad werden. Tegelijkertijd was het ook super mooi en bijzonder dat het regende, aangezien de temperaturen normaal rond de 40 graden uitkomen. Na een iets uitdagendere terugweg, waar we gelukkig allemaal zonder kleerscheuren vanaf kwamen, gingen we met de auto door naar het volgende punt. Intussen was het weer gestopt met regenen en ook de weersvoorspelling was aangepast: een kleine kans op meer regen, dus gelukkig geen overstromingsgevaar meer. Onze volgende stop was Skyline Arch, de grootste boog van het nationale park. De weg naar het uitkijkpunt over de boog was zo'n 20 minuten, waarbij we een keer niet moesten klimmen of dalen. Bij deze boog konden we niet heel dichtbij komen, aangezien hij niet stabiel is. Een aantal jaar geleden ging dat nog wel, maar toen hoorden een aantal toeristen gerommel en enkele minuten later kwam een deel van de boog naar beneden. Gelukkig raakte niemand gewond, maar sindsdien kun je niet meer onder de arch gaan. De boog is immens, heel indrukwekkend om te bedenken dat dit een natuurlijk fenomeen is en dat alleen wind en water voor dit geweldige natuurverschijnsel zorgen. Na terugkomst bij de auto stond nog één stopplek op het programma, The Windows. Dit is een plek waar verschillende Arches bij elkaar staan die je kunt beklimmen. Dus na een korte ritje stapten we uit bij The Windows, die zo genoemd zijn omdat je door de bogen heen een prachtig uitzicht hebt op de vallei: het raam van de vallei. We begonnen ons uitstapje naar Double Arch, een dubbele boog. De meeste van jullie zullen wel weten dat ik een beetje een klimgeitje ben, dus al snel stond ik zo hoog als maar kon op de arch, zo'n 15 meter boven de grond. De rest was iets slomer, dus ik heb lekker lang kunnen genieten van het uitzicht daar. Uiteindelijk hebben nog twee anderen ook het bovenste punt gehaald, wat super cool was! De terugweg ging iets minder snel, maar uiteindelijk zijn we allemaal weer heelhuids teruggekomen. Na Double Arch zijn we nog naar de zuid- en noord Window gegaan, waar we lekker tot rust zijn gekomen. En toen was onze tijd in het park helaas alweer ten einde, dus we reden met de auto terug naar onze camping, waar we een late lunch hadden. Die middag hadden we 'vrije tijd' waarin we het stadje konden gaan verkennen. Daar hadden we echter allemaal niet super veel zin in, dus in plaats daarvan hebben we spelletjes gespeeld. We begonnen met Uno, maar daar waren we al snel klaar mee. Ik had een stok kaarten bij en ik vroeg de anderen of ze zin hadden in een uitdagender spel. Iedereen zei natuurlijk ja, dus ik heb ze leren toepen, wat ze snel oppikten! Na een potje was het tijd om ons klaar te maken, want die avond gingen we uit eten in Moab. We gingen naar een Griek, wat verrassend lekker was.  Na het eten gingen we terug naar de camping, waar we nog even childen bij het kampvuur en daarna naar bed gingen. 

De volgende dag was het helaas wel weer tijd om in te pakken, omdat we verder gingen naar onze volgende camping in Monument Valley. We stopen nog snel bij een Starbucks en vertrokken daarna verder richting het zuiden, op naar Navajo land. Hier vertel ik je de volgende keer meer over!

Liefs, Susan