Zion National Park en opnieuw naar Bryce

Hoi Allemaal!

Mijn vorige verhaal sloot ik af met het tweede deel van mijn eerste tour. Die tour was simpelweg geweldig en de groep was super leuk, dus ik vroeg me af hoe mijn tweede tour me zou bevallen. Zou het net zo leuk zijn, of zou er misschien een minder leuke groep zijn? Van Annie hoorde ik dat er soms groepen zijn die bestaan uit koppels die erg op zichzelf zijn, dus ik hoopte dat ik dat niet zou treffen. Mijn tour begon op zondag om 08:00, wat voor mij betekende dat ik weer vroeg uit de veren moest om op tijd te zijn. Na een busrit van een uurtje was ik gelukkig ruim op tijd en had ik zelfs nog tijd om naar Starbucks te gaan voor mijn benodigde koffie. Toen was het tijd om mijn nieuwe groep te ontmoeten. De groep was niet heel groot, we waren met 6 gasten en onze tour guide. De groep bestond uit een vrouw van 58 en haar twee zoons van 27 en 25 (Ambrosia, Alex en Eric), een gast uit Turkije van 23 (Ugur) en een gozer uit Algarije van 27 (wij noemden hem Z, want zijn naam was moeilijk). Daarnaast hadden we onze gids nog, Haley van 23, zij is een van de beste vrienden van Annie, de gids van mijn vorige tour. De gemiddelde leeftijd van onze groep was dus erg jong en gelukkig niet alleen maar al-bestaande groepen, dus ik had er zin in! Tegelijk met ons vertrok ook de nieuwe groep van Annie. Zij deden dezelfde tour, maar in plaats van kamperen sliepen zij elke nacht in een Lodge met bedden en een ontbijtbuffet enzo. Zij werden door ons dus als snel omgedoopt tot de Lodger Losers hahaha. 

We begonnen onze tour met rijden, dit keer zo'n 150 mijl (240 km) richting Zion National Park. Daar kwamen we rond lunch tijd aan, dus we begonnen met lunch en gingen daarna door naar het nationale park. Zion National Park is gevormd door The North Fork Virgin River, een rivier die al duizenden jaren door het gebied stroomt. De watererosie door deze rivier in combinatie met de winderosie zorgt ervoor dat er een super mooi gebied ontstaat, met hoogteverschillen tot wel 5100 voet (1550 meter). De rivier zorgt ervoor dat de Canyon redelijk groen is terwijl de toppen van de bergen vooral kaal zijn. We kwamen rond 14:00 aan in Zion, dus we konden zo'n vier uur doorbrengen in het park. Er zijn meerdere hikes die je kunt doen, variërend in moeilijkheidsgraad van heel makkelijk tot zeer moeilijk. Aangezien ik het wel leuk vind om te hiken en bergen te beklimmen enzo, koos ik ervoor om naar Scout Lookout te gaan. Twee anderen uit mijn gezelschap, Eric en Z, kozen hier ook voor, dus we waren gezellig met z'n drieën. Het pad naar Scout Lookout was ongeveer 3 km, waarbij we 305 meter beklommen. Het was een super stijl pad, maar de uitzichten onderweg en op de top waren zeker de moeite waard. Scout Lookout is niet het eindpunt van het pad, van daaruit kun je door naar Angel's Landing, het dodelijkste pad van de VS, maar ook met een van de mooiste uitzichten. Het heet zo omdat de weg daarnaartoe zo moeilijk is dat alleen Engelen er kunnen landen. Officieel heb je een vergunning nodig om dit pad te beklimmen om filevorming tegen te gaan. Helaas hadden wij geen vergunning, maar we hoorden van anderen dat er geen Rangers waren om te controleren of je een vergunning had, dus we gokten het erop en gingen door naar Angel's Landing. De klim omhoog was super stijl en uitdagend en met tijden ook wel risicovol. Vanuit Scout Lookout was het nog ongeveer 1 km klimmen, waarbij we nog eens 160 meter omhoog gingen. We hadden gelukkig alledrie geen hoogtevrees, waardoor we redelijk vlot omhoog gingen. Het uitzicht was super! Vanuit Angel's Landing heb je een panoramisch uitzicht over heel Zion, wat er geweldig uitziet. De wind daarboven is ook redelijk sterk, wat het nog gaver maakt! Nadat we ongeveer een halfuurtje gerust hadden op de top, vonden we het weer tijd om terug naar beneden te gaan. Gelukkig ging het dalen ook goed en toen we weer terug waren, hadden we nog zo'n anderhalf uur over voordat we terug moesten zijn. We besloten om ook The Narrows te verkennen, waarbij je het pad langs de rivier volgt. Dit was een fijne hike met mooie uitzichten, al was dit pad aanzienlijk drukker dan de top van de berg. Nadat we niet meer verder konden doordat het pad in de rivier verdween, besloten we om te draaien en terug te gaan naar het verzamelpunt. Eenmaal daar aangekomen, hoorden we dat de tunnel door een van de rotswanden dicht was omdat er een persoon vermist was. Onze geplande camping lag aan de andere kant van deze tunnel, dus was er een andere camping geregeld die op slechts 5 minuten afstand was. Daar aangekomen begonnen we met het koken van onze maaltijd en het maken van een kampvuur. Na een gezellige avond bij het kampvuur, waar we elkaar beter leerden kennen, gingen we naar onze tenten. Ik sliep samen met Ambrosia, die we al omgedoopt hadden tot de 'moeder' van ons gezelschap, wat heel gezellig was.

Na het ontbijt en opruimen van ons kamp vertrokken we de volgende dag opnieuw naar Zion. We hadden ongeveer twee uur om nog een stuk te hiken. We kozen om gezamenlijk de Emerald Pool Trail te ontdekken. De Emerald Pools worden gevormd door een stroompje dat een aantal basins opvult die onder elkaar liggen. Er zijn drie niveaus: Lower, Middle en Upper, en deze poeltjes zijn elkaars bronnen. We hebben alle drie de poeltjes bezocht en deze waren super schattig en leuk om te zien. Na twee uur was het tijd om terug te gaan naar ons verzamelpunt, vanwaar we vertrokken richting Bryce Canyon. Nu hoor ik jullie denken: Bryce Canyon? Maar daar ben je een week geleden toch ook al geweest? En daarin hebben jullie helemaal gelijk, maar dit Nationale Park werd nu eenmaal bij beide Tours bezocht en dat vind ik helemaal niet erg, want Bryce is super mooi! Vanuit Zion naar Bryce was niet super ver rijden, ongeveer 80 mijl (130 km), waar we zo'n twee uur over deden. We kwamen rond 13:00 aan, dus we begonnen met lunch en na de lunch gingen we weer naar het park. Deze keer was mijn groep niet zo gefocust op het maken van foto's, dus we konden wat vlotter rondlopen in de Canyon, waardoor we nog zo'n anderhalf uur over hadden toen we terugkwamen bij het verzamelpunt. We besloten daarom om nog een hike te doen naar Inspiration Point, vanwaar we de gehele Canyon konden overzien. Dit was zeker de moeite waard, al waren mijn benen en voeten wel voort moe toen we klaar waren met hiken die dag. Na deze hike gingen we terug naar het verzamelpunt en van daaruit naar de camping. Dit was dezelfde camping als waar ik de vorige keer al was geweest, dus ik kende de weg al. Na onze avondmaaltijd hadden we nog een aantal alcoholische versnaperingen. Eric en ik waren namelijk een drankspel gestart. Z is namelijk een vlogger (volgens hemzelf) wat hem een beetje antisociaal maakte, aangezien hij meer tegen zijn camera sprak dan tegen ons. Het grappige is dat hij zijn vlogs niet edit, dus hij heeft op YouTube zo'n 7 volgers. Eric en ik vonden dit vrij grappig, maar ook wel irritant omdat we continu een camera in ons gezicht geduwd kregen, dus we bedachten het drankspel dat we een half blikje moesten drinken voor iedere keer dat Z op een punt wel tegen zijn camera praatte en niet tegen ons. Het was dus een gezellige avond rondom het kampvuur. Die avond was het ook niet bewolkt, dus we konden gelukkig de sterren wel zien die nacht, wat super cool was (ik heb de Melkweg gezien!). 's Nachts was het wel weer koud, maar daar was ik inmiddels op voorbereid, dus ik heb gelukkig geen kou geleden.

De volgende dag stonden we vroeg op om de zonsopkomst te kunnen zien in Bryce. We reden naar Inspiration Point en van daaruit hebben we een super mooie zonsopkomst bekeken. De Lodger Losers waren er ook, dus we hebben even met hen staan praten, wat super leuk was omdat Annie (mijn gids van de week daarvoor) er ook was. Na de zonsopkomst gingen we terug naar ons kamp, waar we ontbeten en opruimden en op weg gingen naar Moab, waar ik jullie meer over vertel in mijn volgende verhaal!

Liefs, Susan