De laatste loodjes...

Heej allemaal, 

Het is een tijdje geleden, maar hier weer eens een update vanuit de VS. De afgelopen tijd is er veel gebeurd, dus ga maar eens zitten voor een lang verhaal!

Twee weken geleden vertrok mijn laatste trip, een driedaagse kanotocht over Moose Pond, het meer waaraan Wyonegonic ligt. Omdat het de laatste week van het kamp was, wilden de kinderen niet super graag meer mee op een trip, omdat ze bang waren dat ze vanalles misten in het kamp. Uiteindelijk hadden we vijf kinderen bij elkaar, het minimale aantal kinderen voordat een trip doorgaat. Helaas viel een van de kinderen een halfuur voor de start van de trip af vanwege ziekte. Gelukkig was het kamp flexibel en mochten we nog steeds gaan, waarschijnlijk omdat het een trip was die heel dichtbij is. Dus vertrokken we met vier kinderen. De eerste nacht ging super goed, maar de tweede avond werd een ander kind ziek, dus die moest ook worden opgehaald door het kamp. Uiteindelijk hadden we dus nog drie kinderen over. Het was gelukkig wel een super leuke trip en de kinderen en wij hebben erg genoten!

Donderdag kwamen de laatste trips van het jaar terug en hebben we met alle trip leaders de trip shack opgeruimd. Vrijdags gingen de eerste trip leaders al naar huis, omdat de maandag erna hun echte werk weer begon, dus het afscheid nemen was begonnen. Die avond had ik een vrije avond en zijn we met een groep naar een baseball wedstrijd gegaan in Portland. Dit was echt super leuk! De sfeer in het stadion en de gezelligheid van onze groep was top, dus ik hoop dat ik nog een keer naar een wedstrijd kan. Zaterdags was weer eens een vrije dag en we zijn met een aantal mensen gaan river tuben op een rivier in de buurt. 's-Avonds zijn we nog uit eten gegaan en toen moesten we snel terug naar het kamp, want we hadden 'belangrijke' vergaderingen. Het einde van het kamp gaat namelijk gepaard met veel tradities en ceremonies, onder andere de 'Wishing Camper': dit is een kind uit iedere unit die wordt gekozen door de counselors als voorbeeld voor alle andere kinderen. Dus zaterdag avond gingen we vergaderen over wie de wishing camper moest worden. Aangezien ik deze sessie slechts een dag hike heb gedaan met de juniors en er op de wisseldag ongeveer 32 nieuwe kinderen zijn gekomen, had ik geen idee wie deze kinderen waren en wie een voorbeeld was voor de rest. Dus ik heb die avond vooral bijgedragen met mijn aanwezigheid, die natuurlijk altijd inspirerend is ;).

De volgende dag was het zondag: een hele drukke dag voor mij. We begonnen de dag met een sunrise hike, dus dat betekende om 4:00 uur verzamelen in de trip shack. Gelukkig waren er veel kinderen en staff die mee wilden, dus in totaal waren we met zo'n 30 personen. De zonsopkomst was super mooi, dus het was de hike zeker wel waard. Toen we terugkwamen was het tijd voor een ontbijt en na het ontbijt gingen we takken verzamelen want die avond was het banquet: de avond waarop de kinderen en counselors afscheid nemen en iedereen in kamp bedanken. De counselors bedienen de kinderen die avond en versieren de eetplekken met heel veel dennentakken. Dus die ochtend verzamelden we dennentakken en die middag versierden we alles en 's avonds bedienden we de kinderen en heb ik naar zo'n 100 liedjes geluisterd (oke dat is een beetje overdreven, maar het voelde heel lang). 

Maandag was het inpakdag en candle night, de laatste dag en avond dat de kinderen er waren. Candle night is weer een ander ceremonieel ding, waarbij er weer liedjes worden gezongen en alle kinderen een kaarsje krijgen en afscheid nemen van elkaar. Deze avond was wel leuk, aangezien al het personeel ook bij elkaar was en gezellig kon kletsen enzo. Dinsdags gingen de kinderen naar huis, wat voor mij weer een ritje naar Boston Airport betekende. We vertrokken rond 09:00 en waren uiteindelijk om 23:30 weer terug, waardoor we het feestje om te vieren dat de kinderen weg gingen misten, waar ik redelijk verdrietig door was. Gelukkig hadden we de volgende dag nog een ander feestje, dus heb ik de schade daar weer ingehaald ;).

Donderdag heb ik nog een groep mensen weggebracht voor een kanotocht. Komend weekend is er een bruiloft van de dochter van een van onze directors, en zij koos ervoor om voor haar vrijgezellenfeest een 4-daagse kanotocht te gaan doen. Dus ik heb hen weggebracht wat in totaal zo'n 5.5 uur duurde. Vrijdags had ik mijn laatste vrije dag en heb ik vooral wat administratieve dingen gedaan en ben ik smiddags nog gaan shoppen voor mijn reis volgende maand. Die vrijdag begon ook het family camp: families en gezinnen kunnen dan de cabins huren en bepaalde activiteiten doen, zoals zwemmen, windsurfen, waterskien, knutselen, het touwparcours, klimmuur, etc. Aangezien ik een lifeguard ben, betekent dit voor mij vooral veel lifeguard uren de afgelopen dagen. Family camp is wel rustiger dan het gewone kamp, aangezien de meeste counselors weg zijn, vooral de internationale mensen zijn nog hier, en omdat we meer vrije tijd hebben in de avonden. Deze vrije tijd in de avonden heb ik vooral besteed aan het plannen van mijn reis in september. Ik heb hier een aantal vrienden die mee gaan met bepaalde delen van mijn reis, dus het is moeilijk om alles te combineren, dus ik heb nog niet alles geboek, maar waarschijnlijk ga ik naar de volgende bestemmingen: Boston, Washington DC, San Francisco, Oregon & Washington (state), Las Vegas, Zion, Bryce, Monument Valley, Grand Canyon en misschien nog wel wat meer. Dus hier heb ik wel heel veel zin in!

Ik moet hier nog een paar dagen werken, komende maandag vertrek ik richting Boston en begin ik aan mijn reis. Ik ga jullie zo goed mogelijk op de hoogte proberen te houden! Dit was het weer voor nu, dus tot de volgende keer!

Liefs, Susan