Boston en North Carolina

Hey allemaal,

Deze keer ga ik meer vertellen over het eerste deel van mijn reis na camp: Boston en North Carolina!

Op maandag 21 augustus zat camp er dan toch echt op voor me. Na bijna 4 maanden gewerkt te hebben, was het vreemd om deze plek te verlaten. Hoewel ik super veel zin had in mijn reis, was het toch moeilijk om afscheid te nemen: je weet niet of je deze mensen, waarmee je super close bent geworden, ooit nog gaat terugzien. Alan, die een van mijn beste vrienden hier is, bracht ons weg naar het busstation en afscheid van hem nemen was super moeilijk. Maar uiteindelijk vertrok de bus, dus na nog een laatste keer gezwaaid te hebben was het reizen dan toch begonnen.

Paula, Kristina, Rebecca en ik gingen met z’n vieren Boston in. Paula bleef langer dan wij, dus zij had een kamer geboekt in een hostel, terwijl wij met z’n drieen een AirBNB hadden. Gelukkig lagen deze twee accommodaties op ongeveer 10 minuten loopafstand van elkaar, dus we konden wel makkelijk afspreken. We kwamen rond 12 uur aan in Boston en we besloten ’s middags naar Salem te gaan. Dit is een plaatsje net buiten Boston dat vooral bekend is door de vele heksentrials die er hebben plaatsgevonden. Dezer dagen is het vaak het decor geweest voor heksenfilms en nu is het hele dorp ingericht om toeristen te lokken (wat lukt, aangezien wij er waren). We begonnen met wat rondlopen en een kijkje nemen in de vele winkeltjes en later in de middag hadden we een tour geboekt waarin we meer te horen kregen over de geschiedenis van Salem. Na die tour gingen we uit eten in een van de restaurants en toen vonden we het mooi geweest en gingen we terug naar Boston. Na een snelle douche gingen we nog een cocktailbar en na een paar cocktails vonden we het mooi geweest en gingen we naar bed.

De volgende dag hadden we weer afgesproken met Paula en hebben we wat rondgelopen in Boston common, het grote park van Boston. Daarna zijn we naar de public library gegaan, een van de oudste gebouwen van Boston (waar elke Amerikaan super van onder de indruk is en elke Europeaan vind dat het een jong gebouw is). Daarna hebben we nog geluncht en toen was het tijd om afscheid te nemen van Paula: zij bleef nog een aantal dagen in Boston, terwijl wij met z’n drieen naar het vliegveld gingen om onze vlucht naar North Carolina te halen. Die vertrok die avond om 18 uur en duurde ongeveer 2.5 uur, dus rond 20.30 landen we in Charlotte, NC. Eric, een van de mensen die ik vorig jaar tijdens het reizen heb ontmoet, woont in NC en had ons uitgenodigd om langs te komen. Zijn vader heeft een strandhuis op Oak Island, een van de eilanden van de Outer Banks, waar we een paar dagen konden verblijven. Het was zo’n drie uur rijden vanuit Charlotte naar het huis, waar we rond 1 uur snachts aankwamen. Het huis was super groot: drie slaapkamers, twee badkamers en een super grote keuken en woonkamer, en het was een typisch kust huis op stelten (ik heb een foto van het huis toegevoegd). Het strand was op ongeveer 15 minuten lopen, maar dat was volgens Eric veel te ver, dus we namen de golfkar (hij leeft blijkbaar in een andere wereld dan wij).

De dagen daarop zijn we elke dag naar het strand geweest, de zee was lekker warm, dus we konden lang in het water blijven. De eerste dag hebben we ook de pier bezocht vanwaar we de zonsondergang konden zien. De tweede dag hebben we ook een nabijgelegen stad bezocht en zijn we naar een kersthuis geweest (beetje vreemd om alle mensen in kerstsfeer te zien, aangezien het zo’n 34 graden was). De derde dag zijn we naar een aquarium geweest op een van de andere eilanden van de Outer Banks. Dit was ongeveer een halfuurtje met de veerboot en onderweg zagen we een dolfijn! Het aquarium was erg mooi, maar ook een beetje random. Zo waren er ook otters, maar ook een bald eagle, dus die link met de zee snapten we niet helemaal. Het aquarium vertelde ons meer over de onderwaterwereld, maar ook over de programma’s voor het herintroduceren van dieren in het wild, wat natuurlijk super goed is! Daarna hebben we nog wat souvenirs geshopt en ’s avonds zijn we weer naar het strand gegaan om de wacht te houden bij een van de zeeschildpadnesten (er zijn 131 nesten op het eiland!). Na ongeveer 2 uur waren we moe en vertrokken we, dus helaas geen zeeschildpadden gezien.

De volgende ochtend, vrijdag, stonden we vroeg op, omdat Kristina naar het vliegveld moest. Na zo’n 2 uur rijden kwamen we daar aan en moesten we afscheid nemen. Daarna zijn Rebecca en ik met Eric meegegaan naar zijn huis in de stad, op zo’n 10 minuten van het vliegveld vandaan. Die dag hebben we kennisgemaakt met zijn vrienden en zijn we langs geweest bij zijn moeder en broer, die ik vorig jaar ook heb leren kennen. Het was super gezellig! We gingen niet al te laat naar bed, want de volgende ochtend moesten ook Rebecca en ik naar het vliegveld, voor onze vlucht naar Hawaii! Daar horen jullie de volgende keer meer over.

Liefs, Susan