Trips week 2: de Allagash!

Hey allemaal,

Deze keer is het niet zo lang geleden dat jullie iets van me hoorden ;), goed eh?! Deze keer ga ik jullie vertellen over mijn avonturen op de Allagash!

De Allagash is een rivier in het noorden van Maine en staat bekend als een van de beste omgevingen om in te kanoen in New England, dus dat klonk veelbelovend. Binnen kamp staat het bekend als de grootste trip en een populaire trip. Ven die populariteit konden we echter niks merken in het begin, want 24 uur voor vertrek hadden we nog geen kinderen die zich hadden opgegeven. Dus we hebben eens even goed op ze ingepraat en toen hadden we ineens 8 aanmeldingen, wat betekende dat de trip doorging! Op zaterdag pakten we alle spullen in en deden we onze voedselprep, wat een behoorlijke taak was aangezien het een 6-daagse trip is, dus vrij veel voedsel voor 10 personen. Zondagochtend vertrokken we rond 7 uur, aangezien het ongeveer 5,5 uur rijden was naar de plek waar we te water gingen. We kwamen iets na 13 uur aan en na de lunch vertrokken we. Die dag hadden we een redelijke chille en korte dag, ongeveer 4 mijl. Na he topzetten van het kamp en eten, stuurden we de kinderen redelijk op tijd naar bed, want de volgende dag was een grote peddeldag.

De volgende dag stonden we opnieuw vroeg op en waren we rond 8 uur op het water. Die dag moesten we 14 mijl kanoen en hadden we ook een portage van 0.7 mijl, een oversteek van het ene meer naar het andere meer over land. Het peddelen ging redelijk snel en de 12 mijl voor de portage waren snel achter de rug. Rond 15:00 kwamen we aan bij de portage, die er iets anders uitzag dan we hadden verwacht. In plaats van het treinspoor dat we verwachtten, een overblijfsel uit de tijd van de houthak industrie, was het een modderpad met honderdduizend muggen. We begonnen echter vol goede moed aan de oversteek en om 16:00 hadden we eindelijk de eerste kano met spullen aan de andere kant, waarna we nog 4 kano’s zouden moeten doen. We besloten echter dat we niet door konden gaan met de portage: het pad was zo modderig dat mensen de hele tijd schoenen verloren, of uitgleden en vielen. We wilden het niet riskeren dat mensen echt gewond zouden raken, dus besloten we de ene kano die we al hadden gebracht, terug te brengen en een kampeerplek op te zoeken en de volgende dag verder te kijken. Om 17:30 waren we eindelijk weer klaar om te gaan varen en rond 19:00 kwamen we aan op onze kampeerplek. Iedereen zat op dat moment in een dipje, we waren allemaal lekgestoken en een aantal keer gevallen tijdens de portage, dus het eerste wat we deden na het opzetten van de tenten, was gaan zwemmen om weer redelijk ‘schoon’ te worden. We besloten om Andy, de trip supervisor, te contacteren, wat redelijk lastig is aangezien we alleen een satelliettelefoon hebben waarmee we kunnen sms’en, wat behoorlijk lang duurt. We wilden weten of het mogelijk was om ons busje niet te verplaatsen, zodat we terug konden gaan naar het punt waar we te water waren gegaan. We besloten om ‘uit te slapen’ tot 8 uur en te kijken of we dan een bericht hadden van kamp.

De volgende dag was er inderdaad een bericht van kamp: ons busje was al verplaatst en het was heel lastig om die weer terug te verplaatsen, dus we moesten op de een of andere manier de oversteek doen en onze route vervolgen. Het bericht zei echter ook dat er nog een andere en makkelijkere portage was, dus die gingen we dan maar proberen. We gingen snel op pad, omdat er in de middag onweer was voorspeld, waarin we niet kunnen varen. De portage was inderdaad veel beter, een stroompje tussen de twee meren waardoor we maar een klein stukje met de kano’s moesten sjouwen. Rond 14:00 kwamen we aan op onze kampeerplek, precies op tijd want we zagen het onweer in de verte aankomen. Uiteindelijk bleek het onweer mee te vallen: geen regen, alleen wat donder in de verte, dus we konden aan het einde van de middag zwemmen. Biz, mijn mede trip leader, en ik moesten ook een nieuw plan maken, want door de mislukte portage en het onweer liepen we achter op schema. We besloten om 2 super grote peddeldagen te proberen, zodat we vrijdag redelijk op tijd de weg op konden, aangezien de terugweg ongeveer 7 uur rijden was.

De volgende dag, woensdag, stonden we om 6 uur op en waren we om 7:45 op het water. Die dag was het behoorlijk warm, rond de 28 graden en de hele tijd volle zon. Mijn hoed was verloren gegaan tijdens de portage, dus ik heb heel mijn scheiding verbrand :(. Sommige kinderen waren ook niet zo goed met insmeren, dus we hadden een aantal verbrande ledematen aan het eind van de dag. We hadden lunch onder een brug om uit de zon te zijn, en het peddelen na de lunch ging een heel stuk langzamer dan eerder, omdat het zo warm was en iedereen moe was. De kinderen waren wel echte strijders, dus we haalden de kampeerplek die we op het oog hadden! De dag erna, donderdag, was het tijd voor rivier peddelen: daarvoor hadden we alleen maar meren gehad. Het eerste stuk van de rivier was behoorlijk snelstromend water, dus al onze spullen werden vervoerd door een van de rangers, zodat we in lege boten over de rapids konden gaan. Op het eerste stuk sloegen twee boten om, maar gelukkig raakte er niemand gewond en konden we bijna alle spullen die nog in de boot waren redden, op een paar flesjes water en een peddel na, dus geen ramp. Daarna gingen we weer verder en ging het een stuk beter: geen boten meer omgeslagen en de stroming van de rivier zorgde ervoor dat we een stuk sneller gingen. Rond 16:00 kwamen we aan op onze kampeerplek voor de nacht, die bij de parkeerplaats was waar ons busje geparkeerd was, dus we konden al een groot deel van de spullen inladen en alleen de persoonlijke spullen en de spullen voor die nacht de volgende dag inladen.

De laatste dag van de trip, vrijdag, stonden we weer vroeg op, zodat we redelijk op tijd terug waren in het kamp. Doordat we een groot deel van de spullen al hadden ingepakt konden we snel de weg op, dus om 7:45 waren we op pad. De eerste anderhalf uur reden we over en zandpad/gravel weg in de wildernis. Op deze weg reden we bijna over een schildpad heen, maar gelukkig konden we net op tijd stoppen en de schildpad van de weg af halen. 20 minuten later zagen we een zwarte beer de weg af rennen toen we de bocht om kwamen! Dat was mijn eerste beer die ik hier in Maine gezien heb, dus dat was wel heel gaaf! Daarna gebeurden er geen super spannende dingen meer, we konden gelukkig goed doorrijden, dus we kwamen rond 16:00 terug in het kamp, waar we uitpakten en eindelijk konden relaxen.

Tot zover mijn avonturen op de Allagash :), ik hoop binnenkort meer te vertellen over mijn andere trips.

Liefs, Susan