Trips week 3: Northern Presidentials

Hey allemaal!

Het is nu wel weer lang geleden dat jullie iets van me hoorden. Inmiddels zijn de kinderen al naar huis, wat betekent dat jullie nog vier weken aan verhalen van me tegoed hebben, dus daar zal ik maar eens aan beginnen.

In week 3 van kamp heb ik een hiking trip gedaan naar de Northern Presidentials. Dit is een gebied in de White Mountains genoemd naar een aantal van de eerste presidenten van de VS en bevat de tweede en derde hoogste pieken van de White Mountains, namelijk Mount Adams en Mount Jefferson. Zondag begonnen we met het inpakken en voorbereiden van de trip en een onderdeel daarvan is kijken naar het weerbericht. Zoals jullie misschien al verwachten, was er regen voorspelt voor maandag (het thema van de zomer). Niet zomaar een beetje regen, maar flink veel regen met kans op grote overstromingen. Het plan was om maandag de berg op te gaan met de hikerugzakken naar een hut waar we twee nachten sliepen, dinsdags de toppen van een aantal bergen te bereiken en woensdag weer naar beneden te gaan. Door de regenverwachting moesten we vroeg vertrekken op maandag, aangezien de geplande route een aantal keer een waterstroom kruiste, en we deze wilden oversteken voordat het water te hoog zou worden en te snel zou stromen en het onveilig zou worden. We gingen maandagochtend dus vroeg op pad, ontbijt om 6 uur, zodat we om 8 uur konden starten met hiken. Toen we een halfuur onderweg waren begon het te regenen; eerst zacht maar steeds harder. We probeerden het tempo hoog te houden, maar het pad werd al snel glad en super steil, dus we gingen niet heel snel. Gelukkig wel snel genoeg om rond lunchtijd in de hut aan te komen, wat geen super tempo was als je bedenkt dat het slechts 3.5 mijl was en we hier ongeveer 4 uur over deden. De kinderen waren echter top en probeerden de moed hoog te houden, ook toen bleek dat (bijna) alle spullen zeiknat waren; het regende zo hard dat de regenhoezen over de rugzakken niet genoeg waren om alles droog te houden. Gelukkig hadden we de hele middag om de spullen te drogen in de hut, die super was! Het woord ‘hut’ doet niet echt recht aan de accommodatie: het was een blokhut op de rand van de berg, met een buiten wc, 3 slaapkamers met stapelbedden (ruimte voor 20 personen in totaal) en een grote gemeenschappelijke ruimte inclusief keuken. Er waren spelletjes en boeken, dus de meiden vermaakten zich prima en hadden de grootste lol die middag en avond terwijl buiten de regen keihard neerstortte.

Dinsdag was het bewolkt maar droog toen we opstonden, dus we gingen vol goede moed de berg verder op. Na 20 minuten bereikten we de boomgrens en werden we beloont met openscheurende wolken en glimpen van een prachtig uitzicht! We gingen verder de berg op en langzaam maar zeker verdwenen de meeste wolken en konden we zien waar we waren en zelfs de zon zien! Na ongeveer een uur kwamen we aan bij de eerste top: Mount Adams, 5792 voet (1766 meter), de tweede hoogste piek in de bergen. De meiden vonden het geweldig en na een tijdje rondgehangen te hebben, gingen we verder naar Mount Jefferson, wat een aantal mijl verderop was. Die mijlen gingen niet snel: het pad bestond vooral uit rotsen, het was winderig en de regen van de vorige dag maakten de rotsen glad en veranderde het pad op een aantal plaatsen in een riviertje. Het was echter super om te hiken, uitdagend en met prachtige uitzichten. Rond lunchtijd bereikten we de top van Mount Jefferson, dus we besloten om op de top te lunchen. Na de lunch gingen we terug naar de hut, waar we rond 15:00 uur aankwamen. Die avond waren er een aantal Canadezen die ook in de hut sliepen en savonds hebben we samen met hen liedjes gezongen.

Woensdags was het tijd om weer naar beneden te gaan. Dat ging een stuk sneller dan omhoog, wat goed was, aangezien we voor lunchtijd terug wilden zijn in kamp. Ons gas voor het kooktoestel was namelijk de avond van te voren opgegaan, dus we konden de geplande lunch niet bereiden. Het water was grotendeels gezakt, dus we konden de stromen veilig oversteken. Toen we terugkwamen in kamp hebben we opgeruimd na de lunch en voor de rest vooral gechild en uitgerust, want het trip leven is vrij vermoeiend.

De dag erna heb ik geholpen in de trip shack, vrijdag was het mijn vrije dag en zaterdag was het tijd voor changeover: de kinderen die alleen de eerste drie weken in camp bleven gingen naar huis op zaterdag en de kinderen die de laatste drie weken camp deden, kwamen aan op zondag. Voor mij betekende dat weer een tocht naar het vliegveld in Boston op zaterdag. Het zou een chille dag moeten worden: vroeg vertrekken, 1 kind door de douane begeleiden en wachten tot het vliegtuig vertrok om 10:30 en dan twee mensen mee terug nemen naar camp. Helaas ging het anders, want de vlucht waarop ik moest wachten werd vertraagd met 7,5 uur tot 18:00 ‘savonds, dus ik heb de hele dag in Boston op het vliegveld gezeten. Gelukkig was de gate waar we moesten wachten tegenover de Starbucks, dus ik heb de hele dag lekker koffie zitten drinken :). Zondags had ik een rustige dag: ik had geen vaste taak, maar was reserve chauffeur. Die bleken ze niet nodig te hebben gelukkig, dus ik heb vooral gepraat met mensen en een aantal dutjes gedaan.

Dat was het weer voor nu, tot de volgende!

Liefs, Susan